33

 

   Zdążył w ostatniej chwili.  Dobiegł pod dom Freitaga , akurat gdy z niego wychodziła. Nie zauważyła go. Nie była w stanie zauważyć nikogo. Jej twarz była zalana łzami. Zorientowała się,  że jest pod domem dopiero gdy na niego wpadła. Otarła twarz rękawem. I wbiła w niego wściekłe spojrzenie. 

-Czego kurwa jeszcze chcesz ? 

-Przepraszam Tina. 

-Wiesz gdzie możesz sobie włożyć to przepraszam ? 

- Nie chciałem żebyś cierpiała Martina. Nie o to mi chodziło. 

- Nie? A ja myślę, że dokładnie o to. Chciałeś się na mnie odegrać za to , że wybrałam jego. Chciałeś mi udowodnić jak duży błąd popełniłam.  Chciałeś żeby mnie bolało. Żeby moje życie kolejny raz się rozpieprzyło.  Żebym nie potrafiła się pozbierać.

-Tina...

-I wiesz co ? Udało Ci- znów się rozpłakała.  Stała przed nim całkowicie bezradna. A on czuł jej cierpienie. I nie potrafił jej w żaden sposób pomóc.

   Nagle ruszyła przed siebie. Zarzuciła plecak na ramię i zwyczajnie sobie poszła. Nie zastanawiał się ani chwili. Zrównał z nią krok. Przy jej widocznym niezadowoleniu. Ale nie zamierzał jej teraz zostawić. 

 Zatrzymała się gwałtownie, pod całodobowym sklepem i weszła do środka. Jak cień wsunął się za nią. I nie odstępował jej ani na krok. Przy kasie , wyciągnął portfel i zapłacił za kilka butelek wina i papierosy. Nawet nie zareagowała. Załadował wszystko do reklamówki i bez słowa wyszli na zewnątrz. 

  W milczeniu przeszli pod jej dom. Poczekał, aż wygrzebie z plecaka klucz i razem weszli do garażu. 

-Poświecisz telefonem? - aż drgnął gdy się odezwała. Ale posłusznie włączył latarkę. I poczekał,  aż zapali wszystkie świeczki.

Później bez słowa zabrała jedno wino i usiadła na kanapie. Upiła kilka łyków i ponownie się odezwała. 

-Częstuj się jak tu już  za mną przylazłeś. Zresztą Ty za to zapłaciłeś.

Siadł przy niej i przez kolejne minuty nie odzywali się do siebie, popijając wino. 

-Naprawdę nie chciałem żeby to tak wyszło- odezwał się w końcu. Dziewczyna odłożyła na ziemię pustą już  butelkę. I otworzyła kolejna. 

-Wiem Philipp. To nie Twoja wina -odezwała się w końcu cicho- to tylko i wyłącznie moja wina. Jestem totalną kretynką.

- Jak możesz tak mówić w ogóle? Ty jesteś w tym wszystkim najmniej winna. 

-Uwierzyłam mu. Uwierzyłam , że się zmieni.   Mimo , ze podświadomie wiedziałam,  że tak nie będzie. 

-Nie Ty jedna Tina.

-Ma mnie to niby pocieszyć?- prychnęła.

Nie odpowiedział. Nic co by powiedział i tak nie zmniejszyłoby jej cierpienie. Które on w jakimś stopniu też jej zafundował. Spojrzał na nią z boku . Już nie płakała. Tępym wzrokiem wpatrywała się przed siebie raz za razem pociągając z butelki. Wyciągnęła papierosa .Zakrztusiła się.  Zaciągając się pierwszy raz. Chciał coś powiedzieć. Zrezygnował jednak szybko. Bo i tak by go nie posłuchała.

  Drgnął gdy nagle na niego spojrzała. Zaśmiała się .  Jej oczy jednak się nie śmiały. Nadal były tak przerażająco smutne.

-Głupia jestem , prawda?

-Mówiłem już...

-On nieźle się bawi. A ja siedzę i wyję. Skończona idiotka ze mnie - znów się zaśmiała.  Butelka wina w jej ręce zaczynała robić się pusta. Piła zdecydowanie za szybko. I za dużo - przecież ja też mogę się zabawić. On już nie może mi zabronić. 

  Rzuciła niedopałek na ziemię. I stanęła przed nim ciągle się śmiejąc. Jednym ruchem ściągnęła z siebie bluzę i usiadła mu na kolanach. Nie zdążył nawet zareagować,  gdy wpiła się w jego usta. Równocześnie pozbywając się jego koszulki. 

Oddal pocałunek. Czując ogarniające go podniecenie, gdy dziewczyna zaczęła dobierać się do jego spodni. 

Jęknął i całym sobą zmusił się do oderwania od jej ust.

- Nie chcesz tego Tina - wychrypiał. 

-Skąd możesz wiedzieć czego ja chcę -znów się zaśmiała,  jej ręką sprawnie zawędrowała pod gumkę jego bokserek.

-Chcesz się na nim tylko odegrać.

-A Ty nie? - szepnęła. Przygryzając płatek jego ucha. 

-Nie chcę żebyś rano tego żałowała Tina- jego protesty były coraz słabsze, z każdym kolejnym ruchem jej ręki. Był pewny że długo już tego nie wytrzyma. 

-Przestań pieprzyć Philipp- Tina uśmiechnęła się figlarnie- przecież wiem , że jedyne o czym teraz myślisz to żeby mnie  przelecieć. 

   Jęknął gdy nagle , zabrała rękę. Zaśmiała się.  Alkohol coraz mocniej szumiał jej w głowie. Nie myślała nad tym co robi. Jedyne czego chciała to dowalić Freitagowi. 

 Wstała i pozbyła się spodni. Równie szybko uwolniła swoje piersi ze stanika. Przygryzła wargę,  widząc zadowolony wzrok chłopaka. 

Znów na nim usiadła. Zadrżał gdy przylgnęła do niego całym ciałem. 

-Przestań Tina - tylko tyle był w stanie z siebie wydusić. Widziała , że już nad sobą nie panuje. 

-Serio chcesz żebym przestała? - jej ręką znów odnalazła drogę do jego bokserek. Jęknął głośno, kładąc ją na łóżku.  Równocześnie pozbywają się swoich spodni. 

-Brakowało mi Ciebie Tinka  - oparł się na ręce,  przyglądając  jej się z pod przymkniętych powiek. Drugą ręką kreślił tylko sobie znane wzory, na jej ciele. Zatrzymując się w okolicach jej piersi.

Zaśmiała się i schyliła po kolejna butelkę wina. Upiła mały łyk i wsadziła mu ją do ręki. 

- Nie mogę tu zostać -  wymruczała. Całując go kolejny raz. 

-Wiem. Mam jakieś pieniądze. Załatwię Ci jakiś hotel. A później zobaczymy co dalej- to było jedyne wyjście. Nie mógł jej przecież zabrać do domu. Bo jego matka dostałaby zawału. 

-Nie możesz za mnie płacić- zaprotestowała,  równocześnie przytulając się. Przecież dokładnie o to jej chodziło. 

- Nie tylko mogę ale i chcę- zadrżał gdy poczuł jej nagie ciało. Od razu poczuł,  że znów jest gotowy.

-Naprawdę za mną tęskniłeś- zachichotała. Ilość alkoholu w jej krwi,  była już stanowczo za duża- zrobisz coś dla mnie ? 

  Nie musiała pytać. W końcu dokładnie znała odpowiedź na to pytanie. Wiedziała ,  że o cokolwiek by nie poprosiła chłopak zrobi to bez mrugnięcia okiem.  Uniosła głowę  delikatnie przygryzając jego usta. Skinął lekko głową. Oddychając coraz szybciej. Pożądanie kolejny raz miało nad nim przewagę. 

-Gdzie masz telefon ? 

-Co ty kombinujesz Tina?- niechętnie się od niej oderwał  szukając swoich spodni. 

-Ktoś chyba też zasłużył na zdjęcia? - zaśmiała się. Szukając aparatu w jego Iphonie. 

-Zwariowałaś?!  - alkohol nagle wyparował z jego głowy. Z jej niestety nie. Chwyciła jego rękę, kładąc na swojej piersi. Zachłannie wpiła się w jego usta. 

-Odbiłeś laskę Freitagowi. Gdy się o tym dowie , wścieknie się-wymruczała pomiędzy kolejnymi pocałunkami. Jej ręką wolno wędrowała wzdłuż jego ciała. W drugiej wciąż trzymała telefon - Chyba o to Ci chodziło ,  prawda? 

  Zagryzł usta. To było istne szaleństwo. Nie mógł się zgodzić na coś takiego.

   Tina poczuła,  że chłopak się waha. Nie mógł tego robić. Był jej teraz potrzebny . Usiadła na nim. Powoli zaczęła się poruszać . Jęknął głośno. Zaciskając ręce na jej piersiach. Usmiechnęła sìę , przygryzając wargę.Przyspieszyła. Doskonale wiedziała, jak sobie z nim poradzić. Był taki sam jak Freitag. Jak każdy facet.  Za seks był gotowy zrobić wszystko. A ona postanowiła to wykorzystać. 

Pochyliła się , złączając ich usta w pocałunku.  Zsunął ręce na jej biodra, mocniej przycikajac ją do siebie.  Teraz to on zaczął poruszać się szybciej. Jego oddech przyspieszył. Poczuła , że zaraz skończy. Ześlizgnęła się z niego,  przy jego widocznym niezadowoleniu. 

-Martina- wychrypiał przyciągając ją z powrotem  do siebie. Zachichotała. Wiedziała , że chłopak nie jest w stanie jej już odmówić.

- Tylko kilka zdjęć. A później dokończymy co zaczęliśmy - wymruczała w jego szyję, chwytając do rąk  telefon.  Po kilka chwilach miała już wszystko co potrzebuje. 

   

     

     Obudził ją kac. Ogromny. Już dawno nie czuła się aż tak okropnie. Jęknęła. Ledwo unosząc głowę z nad poduszki.  Zrobiła kilka łyków wina. Powinno pomóc. Zawsze pomagało. Znów chciało jej się płakać. Przygryzła dolna wargę próbując nad sobą zapanować. 

 Odwróciła się w kierunku Philippa. Nie zniknął. Nadal był tuż obok. Choć dzisiaj nie miało to dla niej większego znaczenia. 

 Chwyciła do rąk  jego telefon. Przeglądając zdjęcia zrobione w nocy. 

  Przez moment się zawahała. Za chwilę jednak przypomniała sobie o obrazach w jej komórce. Zaklęła cicho, wklepując numer Freitaga. Wybrała kilka zdjęć i szybko wysłała. Byleby się tylko nie rozmyślić.

  Miał dosyć. Ból głowy i suchość w ustach była nie do wytrzymania. Niestety teraz było  coś znacznie gorszego. Wyrzuty sumienia. Ich nie dało się pozbyć. Na nie, nie zadziała tabletka i butelka wody. 

 Nie miał pojęcia jak sobie z nimi poradzi. Jak spojrzy w oczy Martinie. Jak będzie udawał  , że nic się nie wydarzyło. 

Bo musiał udawać. Nie widział innej możliwości. Nie mógł jej się przyznać do tego co zrobił. Przecież nigdy by mu nie wybaczyła.

 Zwlókł się z łóżka i poczłapał do łazienki. Stanął pod zimnym prysznicem, próbując zmyć z sobie wszystko. Zapach tamtej blondynki, jej pocałunki, jej dotyk. Nie pomagało. Ciągle czuł je na sobie ,  z coraz większym poczuciem winy. 

  Całą powrotną drogę udawał , że śpi. Nie miał ochoty rozmawiać z kumplami. Szczególnie z Karlem i Severinem. W ich spojrzeniach widział nieme pytania o to co teraz zrobi. Nie chciał odpowiadać . Przecież sam nie znał na to odpowiedzi. Czuł w swojej kieszeni wibracje telefonu. Nawet go nie wyciągnął. Bał się rozmawiać z Tiną. Bał  się wiadomości od niej. Był skończonym tchórzem. I idiotą.

 Otworzył oczy dopiero gdy bus zatrzymał się pod jego domem. Ze ściśniętym żołądkiem , zabrał swoje rzeczy i wszedł do domu.

 Uderzyła go cisza. Tak przerażająca , że  jego żołądek skręcił się w jeszcze mocniejszy supeł.

Odstawił bagaże w kuchni i wszedł do góry. Puste pokoje , aż raziły go po oczach. Próbował opanować rosnące zdenerwowanie,  na widok pootwieranych szafek w pokoju Tiny. 

  Wyciągnął telefon. Powiadomienie o kilku wiadomościach od Philippa, wywołało u niego złość. Czego ten cholerny gówniarz może od niego chcieć.  Nie zamierzał zawracać sobie tym teraz głowy. Drżącymi palcami wybrał numer Martiny. 

 Drgnął słysząc dźwięk jej telefonu. I udał się w kierunku z którego dochodził. Zmarszczył czoło, wpatrując się w telefon leżący na podłodze. Przy drzwiach łazienki. Ogarnięty coraz większą paniką chwycił go. I zaczął przeglądać. 

  Wczorajszy wieczór. Kilka wiadomości od Raimunda. Ze  złością otworzył pierwszą z nich.Nie mógł uwierzyć własnym oczom. Patrząc na siebie na ekranie telefonu. Na siebie i tą pieprzoną blondynkę. Jakim cudem ten gówniarz zdobył te zdjęcia? I jakim prawem wysłał je Tinie? Zaklął głośno i wyciągnął swój telefon. 

  Jeśli myślał,  że nie może być już gorzej , mylił się. Z rosnącą wściekłością wpatrywał się w zdjęcia wysłane przez młodszego kumpla. Na każdym widniał Raimund i Tina. Jego Tina. W łóżku z tym cholernym dupkiem. 

   Obudził  go dźwięk telefonu. Przeraźliwy,  głośny,  niezwiastujący niczego dobrego. Zaklął pod nosem i otworzył oczy. Pękała mu głowa. Uniósł się na łokciach,  próbując zlokalizować ten cholerny telefon. 

-Freitag dzwoni - drżący głos dziewczyny , przypomniał mu gdzie jest i co tak właściwie się wydarzyło w ostatnich godzinach. Dopiero teraz ujrzał telefon w jej ręce. Ściskała go  tak , że aż zbielały jej kostki- pewno dopiero teraz obejrzał zdjęcia. 

-Zdjęcia ? -wyjąkał. Nie miał pojęcia ,  że dziewczyna naprawdę je wyśle. Myślał , że tylko tak gada. Że zrobiła je. Ale nic z tym nie zrobi - serio wysłałaś te zdjęcia ?

-Chciałam żeby cierpiał- wychlipała -ale to przecież niemożliwe. On nie będzie cierpiał. Bo nigdy mu na mnie nie zależało. 

-Zbieramy się stąd Tina - podniósł się gwałtownie. Ból głowy był nie do wytrzymania. Ale nie mogli tu zostać. Był pewny , że Freitag za niedługo się tutaj pojawi. Bał się,  że wystarczy kilka jego słów. I Tina znów da się nabrać. Nie mógł do tego dopuścić. Nie mógł kolejny raz jej stracić. Ubrał się i zabrał jej plecak. Do środka wepchnął pozostałe po nocy wino. Poczekał aż dziewczyna też się ubierze. I oboje wyszli na zewnątrz. Słońce na dworze  tylko bardziej spotęgowało ból głowy. 

 -Gdzie teraz ?- wbiła w niego obojętny wzrok. 

-Masz jakieś wymagania ? - spojrzał na nią. Mógł zameldować ją w najlepszym hotelu w mieście. Ale wtedy jego oszczędności nie starczy na długo. Nie był skoczkiem z kadry A. Nie zarabiał tyle co oni. 

-Jest mi to obojętne. Potrzebuje tylko łóżka i dostępu do prysznica.

-Prysznic przydałby nam się teraz obu. Chodź- pociągnął ją za rękę, w kierunku swojego domu. Wiedział,  że oprócz młodszej siostry nikogo nie będzie. A ją jakoś urobi żeby nie wydała go matce. Nie miał ochoty na wysłuchiwanie kolejnych wyrzutów.  

 -Matka się wścieknie jak się dowie -Anja stanęła w jego drzwiach , gdy tylko Tina zniknęła w łazience- i tak już szalała gdy zauważyła,  że nie spałeś w domu. 

-A dowie się?- zmrużył oczy , wbijając wzrok w młodszą dziewczynę.

- Zmywasz za mnie i wynosisz śmieci przez miesiąc  - piętnastolatka z uśmiechem władowała mu się na łóżko.  Prychnął pod nosem.  Ale kiwnął głową.  Mogła zażądać czegoś znacznie gorszego.

-Masz może jakieś ciuchy ? Cokolwiek ? Tina prawie nic nie ma. Większość rzeczy spłonęła wtedy w pożarze. A teraz prawie wszystko zostało w domu Freitaga.

-Kup jej. Chyba Cię stać.

-No właśnie nie. Potrzebuje teraz kasy. Ona musi gdzieś spać. Przecież nie schowam  jej w swoim pokoju. A Ty na pewno masz tonę rzeczy w których w ogóle nie chodzisz.

-Może mam braciszku , może nie - droczyła się z nim.

-Anja!

-Dobra , dobra zaraz czegoś poszukam. Tylko czy jesteś pewny,  że ona... -dziewczyna przerwała na moment bo rozbrzmiał dzwonek do drzwi.

-Pójdziesz? Mnie nie ma. Ktokolwiek by to nie był.

-Nie przeginaj.  Nie jestem twoja służąca- dziewczyna prychnęła.  Ale posłusznie podniosła się i poszła sprawdzić kto się dobija.

-Pierwszy raz widziałam Freitaga tak wściekłego- Anja wróciła po chwili, marszcząc nos - chyba już wie , że wysłałeś Tinie zdjęcia. 

-Gorzej Anja - jęknął. A ona bez ostrzeżenia chwyciła jego telefon. Próbował jej go wyrwać,  ale była szybsza. Po chwili rzuciła nim w kąt łóżka. Czerwieniąc  się.

-Mogłeś mnie ostrzec- prychnęła- nie miałam ochoty tego oglądać.

-To mój telefon Anja. Po cholerę w nim grzebiesz?

-On Cię zabije- prychnęła.

-Najpierw musiałoby mu zależeć na Tinie. Dla niego była tylko zabawką która umilała mu czas do  rozpoczęcia sezonu.

-Nie jestem tego taka pewna. Nie byłby wtedy taki wściekły.

-Po prostu ucierpiała jego męską duma.

-Nie wydaje mi się. Ale to nie moja sprawa. 

-Po czyjej Ty jesteś stronie? Widziałaś jego zdjęcia z tą laską. Gdyby mu zależało na Tinie nigdy by tego nie zrobił.

-Po niczyjej Philipp. Tylko ... wydawało mi się , że oprócz tej wściekłości. Widziałam jeszcze cierpienie. 

-Znajdziesz te ciuchy ? - rzucił wściekły. Nie chciał dopuszczać do siebie myśli , że Freitagowi naprawdę mogło zależeć na Tinie. To nie mogła być prawda.

-Jasne. A Ty przemyśl czy ona na pewno chce być teraz z Tobą. Czy nie robi tego tylko dlatego żeby się na nim zemścić. I czy nie jesteś jej tylko do tego potrzebny. 

Wyszła z pokoju trzaskając drzwiami. Zostawiając go z  cala masą wątpliwości.